Varlığın Kıpırdanışına Dâir

-

   Zihnimdeki gürültünün yerini derin bir sessizliğe bıraktığı bazı mekânlar var. Yahya Efendi’nin arka tarafındaki banklar da onlardan biri. Dün sadece oturmak ve sessizce kalmak için oradaydım; biraz da okumak istedim. Yanımda Şimdi’nin Gücü vardı. Sayfaları çevirdikçe, sanki kendi içimde yeni bir keşfe çıkıyor gibiyim. Anda kalma temrinleri yapıyorum kendimce. Fakat zihnim, dünkü konuşmamıza dönüp dönüp oraya takılıyor. Belki de bu satırları yazmam, geçmişin izini kapatmamın bir yoludur. Çünkü anda kalmanın lezzeti beni büyüledi.

“Allah’ın senin hakkındaki zannını, affını ve merhametini merak ediyorsan, bunu anlamak aslında çok kolay,” demişti.

“Bir ayna düşün; karşısında da ben varım. Aynadaki suret elini cebine soktuğunda, gerçekte bu hareketi yapan kimdir? Benim aslımdır, öyle değil mi? Allah’ın ruhumuza kendi ruhundan üflediğini ve her bir ismi şerifin bizde tecelli ettiğini biliyoruz. Kaynak, aynanın karşısındaki Cenab-ı Hak’tır; yansıma ise bizdeki tezahürlerdir. Eğer ben birini affedebiliyorsam, bu Allah’ın da beni affettiğinin işaretidir. Ben verebiliyorsam, Allah bana zaten çoktan vermiştir ki verebiliyorum. Ayna, asıl olandan bağımsız hareket edebilir mi?”

O an içimden bir cümle döküldü:

“Bazen bir işaret gelsin istiyorum; aramadan, çabalamadan, kendiliğinden gelen bir işaret…”

“Bu,” dedi, “Allah’ın sana olan güvenini gösteriyor. ‘Bu kulum nasılsa arayıp bulur.’ Bir yolu bulabileceğine emin olduğun birine işaretler vermezsin. Eğer bir kişi yolu bulamayacak kadar acemiyse, ona işaretlerle yön gösterirsin.”

   O, böyle düşünmeyi; her şeyin bambaşka veçhelerini görmeyi nasıl başarıyor? Herhalde zihnini susturabildiği için diye düşünüyorum bazen. Çünkü zihin sustuğunda, bilinç bütün ihtişamıyla sahneye çıkıyor. Sanatçıların da o mükemmel eserlerini, zihinlerini durdurdukları bir vecd anında ortaya çıkardıkları söylenir. Varlık, içimizde kendi kendine kaynayan berrak bir su gibi. Zihnimin ve hislerimin sessizleştiği o kısacık anlarda, bu derinlerdeki kıpırdanmayı hissediyorum.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalbin Anlamı Üzerine Mülahazalar

-
       Geçtiğimiz günlerde annemle bir kitapçının içinde gezinirken gördüm bu kitabı. Görür görmez içimde bir şeyler kıpırdandı. Çünkü uzun zamandır kalbimin bir darlık ve bir genişlik içinde oluşunu, bir hâl üzere sabit kalamayışını anlamlandırmaya çalışıyordum. Elbette, kalbin asli özelliğinin bu olduğunu biliyorum. Kalbin “kalp” diye isimlendirilmesinin nedeni, süratle başkalaşmasıdır. Ama Efendimizin, “Ey kalpleri hâlden hâle çeviren Allah’ım, kalbimi dinin üzere sabit kıl.” duasından, aslında kalbin bir hâl üzere sabit kalışının mümkün olabileceğini de biliyorum.     Yaşadığı her şeyi anlamlandırarak sükûn bulabilen zihnim, beni bu kez kalbin anlamını aramaya sevk etti. Hâkim et-Tirmizî, bu eseri kendisine sadr, kalp, fuâd, lüb gibi kalbin yerine kullanılan isimlerin arasındaki farkın sorulması üzerine kaleme almış. Kitabın girişinde ilk olarak sadrdan bahsediyor. “Sadr, aslında kalbin bulunduğu mekâna denir,” diyor. Yani kalbi bir ev, sadrı ise o ev...
Devamı

Yaşama Berrak Bir Bakış

-
   Bu sabah Feniçka’yı bitirdim. Ardından derin bir uykuya daldım.Uyandığımda en ince ayrıntısına kadar hatırladığım garip rüyalar görmüştüm.Yaşamın karanlık yönleri gün geçtikçe yavaş yavaş aydınlanıyor.Buna rağmen içimdeki bu karmaşanın gün geçtikçe artıyor oluşunu anlamlandıramıyorum.26 yaşıma girmeme az bir zaman kaldı. Ömrümün ilk çeyreğinde hayal ettiğim pek çok şeyi gerçekleştirdim.Mutluluktan ve tatmin duygusundan kalbimin şükranla ve gözlerimin yaşlarla dolduğu güzel zamanlarım oldu.Ve bir o kadar da acıdan nefes alamadığım zamanlar.Yeni yaşıma dair kendimden beklediğim en öncelikli şey kendi kendimi rahat bırakmak. “Özgüven, bir ortama girdiğinde o ortamın en iyisi olduğunu düşünmen deği, o ortamdaki hiç kimseyle kendini kıyaslamamandır.”diye okumuştum. Max Werner Feniçka’yı tarif ederken “onun her nesneye garip bir açıklık ve berraklıkla bakan zeka dolu kahverengi gözleri”olduğundan bahsediyordu.Ben de yeni yaşımda Feniçka’nın o berrak bakışına sahip olmayı diliyoru...
Devamı

Kalbi İçin Emek Harcamak

-
Bugün Zarafet’in kamp programındaydım. Cuma vaktini ihya ettik ardından Osman Hoca’nın sohbeti oldu.Osman Hoca’ya gelen sorulardan biri şöyleydi: Çocuk istismarları, savaşlar vs. bazılarımıza Allah’ın adaletini sorgulatıyor.”Osman Hoca şöyle cevap verdi:”Eğer dünyaya bir bedel ödeyerek gelmiş olsaydık böyle bir sorgulamaya hakkımız olabilirdi.Ama dünyaya bir bedel ödeyerek gelmedik.Bu sebeple vermedikleri ya da elimizden aldıkları için Allah’a küsemeyiz. Verdiği de aldığı da imtihan için bir sebeptir.”İbadetler dedi, ruhun vitaminleridir. Kalp bu vitaminler sayesinde tekamül edecek. Mesnevi’de geçen bir hikayeden bahsetti: Bağdat’a bir öküz geldi de şehrin hiçbir güzelliğini görmedi.Nerede bir samanlık görse gidip günlerini orada geçirdi.İşte dünyaya nefsiyle bakanların durumu bunun gibidir. Bu hikayeyi duyunca uzun zamandır bir samanlıkta oyalandığımı fark ettim. Kalbiniz için emek harcamalısınız dedi Osman Hoca. Okumak için, yaşamak için, bir sınav için emek harcadığınız gibi kalbini...
Devamı