Ötekinin Varlığına Dâir

-

   Lou Andreas Salome’nin Ruth kitabını bitirdim geçenlerde. Kitabın bende uyandırdığı duygular çok çeşitliydi. Ama bu yazıda kitaptan daha çok Ruth’un ötekinin varlığına duyulan ihtiyaç bakımından insanları analiz ettiği kısmı alıntılamak istiyorum.

“Güçlü ve güzel kalmak için bir başkasını gereksinmeyen, ona inanan, bekleyen ve çağrıda bulunan hiç kimse olmasa da gücünü koruyan biri var mıydı? Evet, belki. Kendi kendilerini izleyen, kendi kendilerini yansılayan yansıtmacı insanlar için geçerliydi bu belki. Ya da kendi heyecanlarının içinde yüzmeyi ve bundan haz almayı bilen duygusal insanlar için, onlar da kendi kendilerinin izleyicisiydiler. Ne var ki bu, kendi içlerinde bölünmez bir bütün olan ve dolayısıyla eyleme geçerek, başkalarını etkileyerek ve onların bakışındaki yansısında kendini tanıyarak varlıklarını güçlendiremezlerse kendi içlerinde çaresiz kalan insanlar için geçerli değildi.” 

Son satırları okurken kendime bir ayna tutmuşum gibi hissettim. Varlığımı en çok eylem esnasında, ötekinin hayatına tesir ederken, ötekinde kendimi izlerken hissediyorum.Sanırım ben de güçlü ve güzel kalmak için bir başkasına ihtiyaç duymayan bir insan olmak isterdim. Bu son derece konforlu olurdu. Ama ilişki kurmak en nihayetinde ihtiyaçlı olduğunu kabul etmekle başlayan bir süreç değil mi? Ötekine ihtiyaç duymayan bir insanın ötekiyle gerçek,sahici bir ilişki kurması bana imkansız görünüyor. Sanırım buradaki kilit nokta ötekinin bizi var eden değil de varlığımızı zenginleştiren bir konumda olması. Varlığının gücünü kendi iç dünyasından alan, kendi içinde geniş bir çiçek bahçesi yeşerten ve ara sıra bu bahçenin kapılarını ötekine açan, bazen de kendi bahçesinden çıkma cesareti gösterebilen bir insan olmak ne kadar muazzam olurdu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalbin Anlamı Üzerine Mülahazalar

-
       Geçtiğimiz günlerde annemle bir kitapçının içinde gezinirken gördüm bu kitabı. Görür görmez içimde bir şeyler kıpırdandı. Çünkü uzun zamandır kalbimin bir darlık ve bir genişlik içinde oluşunu, bir hâl üzere sabit kalamayışını anlamlandırmaya çalışıyordum. Elbette, kalbin asli özelliğinin bu olduğunu biliyorum. Kalbin “kalp” diye isimlendirilmesinin nedeni, süratle başkalaşmasıdır. Ama Efendimizin, “Ey kalpleri hâlden hâle çeviren Allah’ım, kalbimi dinin üzere sabit kıl.” duasından, aslında kalbin bir hâl üzere sabit kalışının mümkün olabileceğini de biliyorum.     Yaşadığı her şeyi anlamlandırarak sükûn bulabilen zihnim, beni bu kez kalbin anlamını aramaya sevk etti. Hâkim et-Tirmizî, bu eseri kendisine sadr, kalp, fuâd, lüb gibi kalbin yerine kullanılan isimlerin arasındaki farkın sorulması üzerine kaleme almış. Kitabın girişinde ilk olarak sadrdan bahsediyor. “Sadr, aslında kalbin bulunduğu mekâna denir,” diyor. Yani kalbi bir ev, sadrı ise o ev...
Devamı

Yaşama Berrak Bir Bakış

-
   Bu sabah Feniçka’yı bitirdim. Ardından derin bir uykuya daldım.Uyandığımda en ince ayrıntısına kadar hatırladığım garip rüyalar görmüştüm.Yaşamın karanlık yönleri gün geçtikçe yavaş yavaş aydınlanıyor.Buna rağmen içimdeki bu karmaşanın gün geçtikçe artıyor oluşunu anlamlandıramıyorum.26 yaşıma girmeme az bir zaman kaldı. Ömrümün ilk çeyreğinde hayal ettiğim pek çok şeyi gerçekleştirdim.Mutluluktan ve tatmin duygusundan kalbimin şükranla ve gözlerimin yaşlarla dolduğu güzel zamanlarım oldu.Ve bir o kadar da acıdan nefes alamadığım zamanlar.Yeni yaşıma dair kendimden beklediğim en öncelikli şey kendi kendimi rahat bırakmak. “Özgüven, bir ortama girdiğinde o ortamın en iyisi olduğunu düşünmen deği, o ortamdaki hiç kimseyle kendini kıyaslamamandır.”diye okumuştum. Max Werner Feniçka’yı tarif ederken “onun her nesneye garip bir açıklık ve berraklıkla bakan zeka dolu kahverengi gözleri”olduğundan bahsediyordu.Ben de yeni yaşımda Feniçka’nın o berrak bakışına sahip olmayı diliyoru...
Devamı

Kalbi İçin Emek Harcamak

-
Bugün Zarafet’in kamp programındaydım. Cuma vaktini ihya ettik ardından Osman Hoca’nın sohbeti oldu.Osman Hoca’ya gelen sorulardan biri şöyleydi: Çocuk istismarları, savaşlar vs. bazılarımıza Allah’ın adaletini sorgulatıyor.”Osman Hoca şöyle cevap verdi:”Eğer dünyaya bir bedel ödeyerek gelmiş olsaydık böyle bir sorgulamaya hakkımız olabilirdi.Ama dünyaya bir bedel ödeyerek gelmedik.Bu sebeple vermedikleri ya da elimizden aldıkları için Allah’a küsemeyiz. Verdiği de aldığı da imtihan için bir sebeptir.”İbadetler dedi, ruhun vitaminleridir. Kalp bu vitaminler sayesinde tekamül edecek. Mesnevi’de geçen bir hikayeden bahsetti: Bağdat’a bir öküz geldi de şehrin hiçbir güzelliğini görmedi.Nerede bir samanlık görse gidip günlerini orada geçirdi.İşte dünyaya nefsiyle bakanların durumu bunun gibidir. Bu hikayeyi duyunca uzun zamandır bir samanlıkta oyalandığımı fark ettim. Kalbiniz için emek harcamalısınız dedi Osman Hoca. Okumak için, yaşamak için, bir sınav için emek harcadığınız gibi kalbini...
Devamı