Seslenişler ve Bekleyişler

  …En büyük sorun da bu değil mi babacığım? Dünyanın bir yarısının, öbür yarısının zevk aldığı şeyleri anlayamaması…  Yukarıdaki cümleler Emma’ya ait. Kitap Emma’nın ağzından, büyük ölçüde onun bakış açısıyla resmettiğimiz bir dünyayı anlatıyor. Bu sebeple kitap boyunca onun yaşadıkları kadar yanılgılarını, hayal kırıklıklarını, acılarını, sevinçlerini, düşünce ve duygularını da gözlemleyebildim. Emma’yı pek çok yönden kendime benzettim diyebilirim Ama önce kısaca hayatını anlatmalıyım. Eminim şu an zihnimde capcanlı olan bu hayat öyküsü zamanın silikleştirdiği bölük pörçük hayallere dönüşecek. Bu satırları zamanın tozlandırdığı bu hayalleri yeniden açığa çıkarmak için yazıyorum.  Emma annesini küçükken yitirmiş, ablasını evlendirmiş ve babası ile beraber yaşayan servet sahibi bir genç hanım. Kitap boyunca edindiğim izlenimler onun son derece zeki, akıllı ama aynı zamanda en azından kitabın büyük bir kısmında kibirli olduğu yönünde. Bu kibir aslında onun düşünce yapıs...

     Kitabın ilk 200 sayfasında ilerlemekte çok zorlandığımı itiraf etmeliyim. Çünkü sayfalar boyunca olayın geçtiği tek mekân Oblomov’un yatağı. Oblomov’un bir türlü harekete geçemeyişi, o yataktan çıkamayışı o kadar sinir bozucu hissettiriyor ki sayfaları büyük bir gerginlikle çevirdiğimi hatırlıyorum. Benim karakterim uyuşukluğa ve tembelliğe karşı inanılmaz tahammülsüz. Ama kitabı okuyan pek çok kişi bu duyguyu hissetmiş. Neyse yavaştan konuya gireyim ben. Oblomov bahsettiğim gibi çocukluğundan itibaren tek derdi yemek, içmek ve yatmak olan bir evde büyümüş. Hiçbir işini kendi yapmayan çoraplarını bile hizmetçilerin çıkardığı bu ev ahalisi içinde Oblomov da yavaş yavaş içindeki canlılığı, hareket gücünü kaybetmiş. Kendisi hayatının bir döneminde arkadaşı Ştoltz ile bu talihsiz geçmişine karşı durmuş, hayaller kurmuş, hatta bir devlet dairesinde memur olmuşsa da her şey aslına rücu eder derler. Kitabın ilk sayfalarında Oblomov memurluktan istifa etmiş ve kadim yardımcı...