Ötekinin Varlığına Dâir
Lou Andreas Salome’nin Ruth kitabını bitirdim geçenlerde. Kitabın bende uyandırdığı duygular çok çeşitliydi. Ama bu yazıda kitaptan daha çok Ruth’un ötekinin varlığına duyulan ihtiyaç bakımından insanları analiz ettiği kısmı alıntılamak istiyorum. “Güçlü ve güzel kalmak için bir başkasını gereksinmeyen, ona inanan, bekleyen ve çağrıda bulunan hiç kimse olmasa da gücünü koruyan biri var mıydı? Evet, belki. Kendi kendilerini izleyen, kendi kendilerini yansılayan yansıtmacı insanlar için geçerliydi bu belki. Ya da kendi heyecanlarının içinde yüzmeyi ve bundan haz almayı bilen duygusal insanlar için, onlar da kendi kendilerinin izleyicisiydiler. Ne var ki bu, kendi içlerinde bölünmez bir bütün olan ve dolayısıyla eyleme geçerek, başkalarını etkileyerek ve onların bakışındaki yansısında kendini tanıyarak varlıklarını güçlendiremezlerse kendi içlerinde çaresiz kalan insanlar için geçerli değildi.” Son satırları okurken kendime bir ayna tutmuşum gibi hissettim. Varlığ...