Seslenişler ve Bekleyişler

   Bu sabah Feniçka’yı bitirdim. Ardından derin bir uykuya daldım.Uyandığımda en ince ayrıntısına kadar hatırladığım garip rüyalar görmüştüm.Yaşamın karanlık yönleri gün geçtikçe yavaş yavaş aydınlanıyor.Buna rağmen içimdeki bu karmaşanın gün geçtikçe artıyor oluşunu anlamlandıramıyorum.26 yaşıma girmeme az bir zaman kaldı. Ömrümün ilk çeyreğinde hayal ettiğim pek çok şeyi gerçekleştirdim.Mutluluktan ve tatmin duygusundan kalbimin şükranla ve gözlerimin yaşlarla dolduğu güzel zamanlarım oldu.Ve bir o kadar da acıdan nefes alamadığım zamanlar.Yeni yaşıma dair kendimden beklediğim en öncelikli şey kendi kendimi rahat bırakmak. “Özgüven, bir ortama girdiğinde o ortamın en iyisi olduğunu düşünmen deği, o ortamdaki hiç kimseyle kendini kıyaslamamandır.”diye okumuştum. Max Werner Feniçka’yı tarif ederken “onun her nesneye garip bir açıklık ve berraklıkla bakan zeka dolu kahverengi gözleri”olduğundan bahsediyordu.Ben de yeni yaşımda Feniçka’nın o berrak bakışına sahip olmayı diliyoru...

Bugün Zarafet’in kamp programındaydım. Cuma vaktini ihya ettik ardından Osman Hoca’nın sohbeti oldu.Osman Hoca’ya gelen sorulardan biri şöyleydi: Çocuk istismarları, savaşlar vs. bazılarımıza Allah’ın adaletini sorgulatıyor.”Osman Hoca şöyle cevap verdi:”Eğer dünyaya bir bedel ödeyerek gelmiş olsaydık böyle bir sorgulamaya hakkımız olabilirdi.Ama dünyaya bir bedel ödeyerek gelmedik.Bu sebeple vermedikleri ya da elimizden aldıkları için Allah’a küsemeyiz. Verdiği de aldığı da imtihan için bir sebeptir.”İbadetler dedi, ruhun vitaminleridir. Kalp bu vitaminler sayesinde tekamül edecek. Mesnevi’de geçen bir hikayeden bahsetti: Bağdat’a bir öküz geldi de şehrin hiçbir güzelliğini görmedi.Nerede bir samanlık görse gidip günlerini orada geçirdi.İşte dünyaya nefsiyle bakanların durumu bunun gibidir. Bu hikayeyi duyunca uzun zamandır bir samanlıkta oyalandığımı fark ettim. Kalbiniz için emek harcamalısınız dedi Osman Hoca. Okumak için, yaşamak için, bir sınav için emek harcadığınız gibi kalbini...